Dinsdagochtend. Ik sta op het punt om op de koffie te gaan bij de kleuters in de huishoek, wanneer de deur opeens open gaat en een oude bekende uit groep 5 ietwat verlegen binnen komt stappen. Niets voor hem, denk ik bij mijzelf. Normaal zo’n opgewekte jongen die niet op zijn mondje gevallen is, nu een schim van zichzelf.
‘Hey Daan!’ zeg ik vrolijk terwijl ik naar hem toeloop, ‘dat is een tijdje terug! Hoe is het met je man?’
‘Ik moest dit aan juf geven’, antwoord hij zacht. Hij laat mij een klein, opgevouwen briefje zien. Ik vraag hem of er iets gebeurt is. Hij schudt zijn hoofd. Gelukkig, nou dan de juf maar even zoeken hè. Eenmaal bij juf aangekomen schuift hij haar het briefje in de hand. Juf leest het briefje, kijkt hem even aan en geeft aan dat hij een plekje mag zoeken aan de tafel in de kring. Terwijl Daan de klas in schuifelt, deelt juf het briefje met mij.
“Daan heeft zich deze ochtend als een kleuter gedragen, dus ik denk dat hij tot de pauze bij jou beter zit. Hij kan aan zijn rekenwerk – les 4 moet af.”
Ik kijk er naar en weet even niet wat ik moet zeggen. ‘Gebeurt dit vaker?’ breng ik uiteindelijk uit. ‘Zo nu en dan,’ is het antwoord van de juf, ‘dan weten ze weer even hoe het is om ècht in de kleuterklas te zitten.’ Tsja… het is een oplossing, maar is het geen afgang voor het kind? Het volgende half uurtje observeer ik de klas. Die spelen zoals altijd ongestoord. Het feit dat er een groep 5’er aan tafel zit kan hen een worst wezen. Zij oordelen in ieder geval niet. Dan valt het op zich mee met de afgang voor Daan, toch? Op dat moment staat Kim naast mij om te vragen of ik nou ooit nog eens op de koffie kom. Heerlijk, kleuters!
Wat denk jij? Is het verantwoord om een kind uit een hogere groep voor een tijdje bij de kleuters neer te zetten?
Opmerking: de namen in dit stukje zijn verzonnen in verband met privacy!
Meester Maarten lesmateriaal voor het basisonderwijs 